Ayşe, sabahın erken saatlerinde Üsküdar sahilinde yürüyordu. Boğaz’ın kıyısında, martıların çığlığı ve vapur sesleri arasında, yorgun ama dirençli seks adımlarla ilerliyordu. Karşısında Kız Kulesi, her zamanki gibi sessiz ve dimdik duruyordu. Ayşe, her gün olduğu gibi gözlerini kulenin siluetine dikmişti. Orada bir huzur, bir istikrar görüyordu; belki de hayatında hiç sahip olamadığı şeydi bu.
24 yaşındaki Ayşe, Tokat’ın küçük bir köyünde doğmuştu. Fakir ama umutlu bir çocukluk geçirmişti. Lise yıllarında başarılı bir öğrenciydi, ama ailesi onun okumasını değil, erken evlenmesini istiyordu. Hayalleriyle cimcif ailesinin beklentileri çatıştığında, Ayşe kendi yolunu seçti. Gizlice para biriktirdi, ve bir sabah sessizce evi terk edip İstanbul’a geldi.
İlk adımını Üsküdar escort attı çünkü tanımadığı bu dev şehirde, sahilin huzuru onu en azından kısa süreliğine güvende hissettirmişti. Başlarda garsonluk yaptı, sonra bir tekstil atölyesinde çalıştı. Her ay kira yetiştirmeye çalıştı, tek başına kalmanın zorluklarını öğrendi. Bir dönem işsiz kaldı, sokakta geçirdiği geceler oldu. Bir gün Mihrimah Sultan Camii’nin bahçesinde sabahlarken içinden şu cümleleri geçirdi:
“Ben bu şehirde silinip gitmeye değil, var olmaya geldim.”
Bir sabah, sahildeki bankta otururken, eline bir broşür tutuşturuldu: “Kadın Dayanışma Vakfı – Ücretsiz barınma, meslek edindirme kursları.” Önce çekindi, sonra gitmeye karar verdi. O karar, hayatını değiştirdi. Kursta pastacılık öğrendi, yeni arkadaşlar edindi, özgüvenini yeniden kazandı.
Şimdi Ayşe, Üsküdar escort küçük bir pastanede çalışıyor. Kendi ayakları üzerinde duruyor, düzenli bir hayat kurdu. Sabahları vapur sesleriyle uyanıyor, işe gitmeden önce mutlaka sahile uğrayıp Kız Kulesi’ne göz atıyor. Her seferinde kalbinden geçen o tek cümle değişmiyor:
Bir yanıt yazın