Üsküdar escort, Harem otogarına yakın dar bir sokakta sabaha karşı sessizlik ağır ağır yayılırken, Ayda adımlarıyla geceden çıkıyordu. Üzerindeki siyah mont, soğuğu geçirmemeye çalışsa da, kalbinin içindeki yorgunluğu örtemiyordu. 23 yaşında, hayatın çok öncesinde seks karşısına diktiği duvarlara her gün çarpa çarpa yürümeye çalışıyordu.
Ayda, Karabük’te doğmuştu. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte ayakta kalmaya çalışmışlardı. Ancak çevresinden gördüğü baskı, şiddet ve yoksulluk onu genç yaşta evden kaçmaya zorladı. İstanbul’a gelişinin ilk haftasında dolandırılmış, sokakta kalmıştı. Bir sabah Selimiye Parkı’nda uyanırken, cebindeki son parayla sadece bir simit alabilmişti. İş bulmak istemişti ama kimsesi olmayan genç bir kadın için kapılar kolayca açılmıyordu.
Bir gün bir kadının yaklaşıp, “Geceleri biraz para kazanmak ister misin?” sorusuna başta karşı çıkmıştı. Ama açlık, yalnızlık ve çaresizlik gün geçtikçe omzuna daha da yüklendi. Ayda için o gece çizgiyi geçen ilk andı. O günden sonra Üsküdar sokaklarında yaşayan bir gölgeye dönüştü.
Gündüzleri çay ocaklarında uyuklar, geceleri yoldan geçen araçlara bakardı. İnsanların küçümseyen bakışlarına alışmıştı artık. En çok da sabah ezanlarında üzülürdü. Çünkü dua etmek istediğinde kendini değersiz hissederdi. Ama yine de içinden, her gün “Belki bir gün” demekten vazgeçmedi.
Bir sabah, Mimar Sinan Meydanı’nda otururken, yanına yaşlı bir kadın oturdu. Kadın, Ayda’nın eline bir termos verip, “İç, sıcak çaydır,” dedi. Ardından ekledi: “Ben de senin gibiydim. Kurtuldum.” Ayda ilk defa yargılanmadığını hissetti. Kadın ona bir derneğin adresini verdi. Günlerce sikiş gitmeye cesaret edemedi ama sonunda gitti. O kapı, ona sadece bir oda değil, yeni bir başlangıç verdi.
Bugün Ayda hâlâ Üsküdar escort yaşıyor ama artık başka bir hayatın içinde. Bir kadın sığınma evinde çalışıyor, hayatını yeniden kuruyor. Geceleri hâlâ bazı kabuslar görüyor ama sabah uyandığında aynaya bakıp kendine “Sen güçlüsün,” demeyi unutmuyor.
Bir yanıt yazın