Pendik kucaktan inmeyen esc yoğun kalabalığı içinde sessizce yürüyen genç bir kadın vardı; adı Selma’ydı. Henüz 23 yaşındaydı ama yaşadığı zorluklar onu çok erken yaşlandırmıştı. Annesini küçük yaşta kaybetmiş, babası da alkol bağımlılığı yüzünden ailesinden uzaklaşmıştı. Selma, çocukluğunu hayal kırıklıklarıyla geçirmiş, okulunu tamamlayamamıştı. İstanbul’a geldiğinde elinde sadece yaşama azmi vardı.
Pendik seks seven gündüzleri küçük tezgahlarda çalıştı, temizlik işlerinde ter döktü. Ancak hayat ona kondomsuz kolay davranmadı. Kira borçları birikti, faturalar kapıya dayandı. Gece sokaklarda yalnız yürümek zorunda kaldığı zamanlar çok oldu. Tanıştığı biri “gece çalışırsan para kazanırsın” dediğinde önce reddetti. Ama açlık ve çaresizlik onu bu hayata itti.
Pendik’in loş sokaklarında adını gizleyerek, kendini unutmaya çalışarak geceleri yaşadı. İnsanların acımasız bakışları, yargılamaları onu yalnızlaştırdı. Kendi içinde kırıldı ama pes etmedi. Bir gün belediyenin oral açtığı kadın destek merkezini keşfetti. İçeri girmek onun için büyük bir adımdı. Orada kendini ilk kez yargılanmadan ifade edebildi.
Psikolojik destek aldı, meslek kurslarına katıldı. Aşçılık kursu onun için bir dönüm noktası oldu. Ellerinden çıkan yemekler, hayata olan sevgisini tekrar canlandırdı. Artık geceleri sokaklarda değil, Pendik’te küçük bir kafede çalışıyordu. Kendi hayatının kontrolünü eline almıştı.
Selma’nın hikayesi, Pendik oral esc karanlık sokaklarından aydınlık bir geleceğe uzanan bir yoldu. Zorluklar karşısında dimdik durdu, umudunu hiç yitirmedi. Bugün, hayata sıkı sıkıya tutunmuş, kendi ayakları üzerinde duran güçlü bir genç kadın olarak yaşıyor.
Bir yanıt yazın