Elif, 33 yaşında, Maltepe escort ara sokaklarında küçük bir dairede yalnız yaşayan bir kadındı. İstanbul’a üniversite okumak için gelmiş, sonra burada kalmaya karar vermişti. Moda Tasarımı okumuş, yıllarca çeşitli atölyelerde çalışmıştı. Ancak pandemiden sonra işler terse dönmüş, hem atölyesi kapanmış hem de birikimlerini kira ve faturalarla tüketmek zorunda kalmıştı.
Maltepe’nin sahiline bakan çay bahçeleri, ona bir zamanlar huzur verirken şimdi hayatının zorluğuna sessizce eşlik ediyordu. Her sabah evinin hemen seks yanındaki fırından simidini alır, sahile doğru yürüyerek gününe başlardı. Bu kısa yürüyüş, ona ne kadar güçlü kalması gerektiğini hatırlatan bir tür motivasyon olmuştu.
Hayatı boyunca kimseden bir şey beklememeyi öğrenmişti. Ailesi Anadolu’da yaşıyordu ama ekonomik durumları onun kadar kötüydü. Elif, kendi ayakları üzerinde durmak zorundaydı. İş başvuruları yapıyor, freelance çizimler yolluyor ama aldığı geri dönüşler yetersizdi. Buna rağmen yılmıyor, her sabah yeniden başlıyordu.
Bir gün, sahilde otururken çantasından eskiz defterini çıkardı ve etrafındaki insanları oral çizmeye başladı. Yaşlı bir adamın bastonla yürüyüşünü, bankta oturan genç çiftin gülümsemelerini, martıların ekmek kovalayışını çizdi. Bu çizimleri sosyal medya hesabına yükledi ve altına şunları yazdı: “Maltepe’de hayat akıyor, ben izliyorum. Ama bir gün bu akışın parçası olacağım.”
Beklemediği kadar çok beğeni ve yorum aldı. Takipçileri arttıkça, bir yayınevinden teklif geldi: “Maltepe Hikâyeleri” adında illüstrasyonlu bir kitap yapması istendi. Bu teklif Elif’in tüm karanlık günlerini aydınlatan bir umut ışığıydı.
Elif şimdi yine aynı çay bahçesinde oturuyor ama bu kez başı dik, defterinin kapağıysa yepyeni bir proje için açık. Hayat hâlâ kolay değil, ama o artık yalnız hissetmiyor. Mücadelesi görünür oldu, sesi duyuldu.
Maltepe escort rüzgârı hâlâ yüzüne çarpıyor, ama Elif artık bu rüzgâra karşı yürümeyi biliyor.
Bir yanıt yazın