Berivan, 24 yaşındaydı. Kartal escort sahile yakın, eski ama sağlam binalarından birinde tek başına yaşıyordu. Sabahları deniz rüzgârını içine çekerken içinden geçen tek cümle hep aynıydı: “Hayattayım ve bu yeterli.” Çünkü hayatta kalmanın bile başarı sayıldığı günler geçirmişti. Şimdi ise kendi ayakları üzerinde duran bir kadındı.
Berivan, Batman’da doğmuştu. Yedi kardeşin ortancasıydı. Evin içinde çoğunlukla sessiz kalan ama her şeyi dikkatle gözlemleyen bir çocuktu. Okula gitmeyi çok sevmişti ama 13 yaşında ev işlerinin başına geçmesiyle hayalleri askıya alındı. 17 yaşında ise ailesi tarafından kendisinden 15 yaş büyük bir adamla evlendirildi. O adamla geçirdiği yıllar, onun gençliğini elinden alan, zamanla hayattan koptuğu yıllardı.
Şiddet, baskı, yalnızlık… En sonunda bir sabah, aynaya bakarken gözlerindeki ışığın tamamen oral sönmeye başladığını fark etti. “Ya şimdi giderim ya da kendimi kaybederim,” dedi. O gün sessizce küçük bir sırt çantasını hazırlayıp evden ayrıldı. Önce Pendik’e, ardından tesadüfen indiği Kartal’a geldi. Bu semt ona ilk geceden sıcak geldi; martı sesleri, sahilin tuzlu kokusu ve insanların telaşsızlığı bir şeyleri değiştirebilirdi.
İlk birkaç geceyi Kartal sahilinde banklarda geçirdi. Sonra bir kadın dayanışma derneğine yönlendirildi. Oradan Kartal Belediyesi Kadın Dayanışma Evi’ne alındı. Güvenlik, sıcak yemek ve uyuyacak bir yatak… Hepsi bir mucize gibiydi onun için.
Berivan burada psikolojik destek aldı, bilgisayar eğitimi kursuna katıldı. Hızla öğreniyor, kendisini seks keşfediyordu. Kısa sürede Kartal escort bir kırtasiyede işe başladı. Kendi kazandığı parayla ev kiraladı. İlk maaşıyla küçük bir masa lambası aldı. Artık geceleri, o lambanın altında hem kitap okuyordu hem de kendi hikayesini yazıyordu.
Bir gün günlüğüne şöyle yazdı:
“Ben bu hayatta figüran değilim. Kendi hikâyemin başrolü olmaya Kartal escort başladım.”
Berivan artık geçmişin zincirlerini kırmıştı. Kartal, onun için sadece bir ilçe değil; yeniden doğduğu yerdi.
Bir yanıt yazın