Üsküdar escort dar sokakları sabaha karşı daha da sessizleşirdi. Sanki binalar bile konuşmaktan yorulmuş, suskunluğa bürünmüş gibiydi. Eski bir apartmanın bodrum katında yaşayan 24 yaşındaki Derya, yorgun götten adımlarla eve dönüyordu. Omuzlarına kadar sarkan saçları rüzgarla savrulurken, içinde taşıdığı yorgunluk gözlerinden okunuyordu. Geceleri sokak lambalarının altında bekleyenlerden biriydi o; görmezden gelinen, yok sayılan, ama hayatta kalmak için savaşan bir kadındı.
Derya, Adana’nın kenar mahallelerinden birinde doğmuştu. Annesi o daha 9 yaşındayken ölmüş, babası alkol batağında kaybolmuştu. Çocuk yaşta zorla evlendirilmek istendiğinde tek seçeneği kaçmaktı. İstanbul’a geldiğinde ise kimsesi yoktu. İlk haftalarda parklarda seks uyumuş, karın tokluğuna bulaşık yıkamıştı. Ama bu şehir kimseyi kucaklamazdı, özellikle de bir genç kızı. Zorunluluktan başladığı hayat kadınlığı, yıllardır içinde kaldığı bir döngüye dönüşmüştü.
Üsküdar Meydanı onun için sadece insanların buluşma noktası değil, yaşamla mücadelesinin başladığı yerdi. Her sabah güneş doğmadan eve dönüyor, penceresiz odasında kısa bir uyku çekiyor, ardından Kadıköy’deki bir temizlik işine gidiyordu. İki işte birden çalışıyordu vip çünkü hedefi vardı: bu hayattan kurtulmak.
Geceleri yaşadığı korkular, gördüğü kötü muamele, maruz kaldığı saygısızlık onun içini yaksa da, içinde bir yerlerde hâlâ umut taşıyordu. Bir gün, müşteri gibi yaklaşan ama aslında sosyal hizmet uzmanı olan sert biriyle karşılaştı. “İstersen yardımcı olabilirim,” demişti genç adam. Derya önce inanmadı, defalarca kandırılmıştı çünkü. Ama o adam geri dönmeye devam etti, yardım etmeyi teklif ettiğinde karşılık beklemedi.
Derya cesaretini topladı. Kadın dayanışma merkezine gitti, danışmanlık aldı. Kendini anlatmak zordu ama her kelimeyle biraz daha hafifledi. Gündüz işine sıkı sarıldı. Gece sokaklara çıkmayı bıraktı. Kirası az bir odaya taşındı, açık öğretimden lise diploması almaya başladı.
Bugün Derya hâlâ Üsküdar escort yaşıyor ama artık başka bir hayatı var. Geçmişini unutmuyor, çünkü o acılar onun nasıl güçlü olduğunu hatırlatıyor. Artık susmuyor. Çünkü en sessiz çığlıklar bile bir gün duyulur.
Bir yanıt yazın